Czuję się ostatnio jak rolnik, który żyje zgodnie z porami roku. Bo owszem, kocham lato, ale tęsknię za jesienno-zimowym odpoczynkiem. Jeszcze tylko ta sałatka, dynia, gruszki w syropie i zapadam w zimowy sen. Muszę w końcu znaleźć czas na spróbowanie tego, co wyprodukowaliśmy latem.

To było spokojne, wczesnojesienne popołudnie. Zadzwoniła Mama. "Wpadnijcie, mam dla was trochę pomidorów". Pojechałam i zabrałam to „trochę” pomidorów. W domu doszło do zważenia. 30 kg pomidorów sprawiło, że spokojne popołudnie zamieniło się w pracowity wieczór.

O tym, że pokochałam szarlotkę już pisałam. Zimy bez niej nie przeżyję. Dlatego wolałam się zabezpieczyć. Co prawda dłonie do dziś bolą mnie od obierania jabłek, ale coż to, w obliczu 10 litrowych słoików, zasilających kolejną piwniczną półkę. Rodzinnie przerobiliśmy dwie pełne siatki spadów.

Do dziś byłam chyba jedną z nielicznych osób nielubiących szarlotki. Jeśli ją piekłam, a było to może ze trzy razy w życiu, to dla dzieci  lub gości, bo Dawid też za nią nie przepada. Ale dostałam ten przepis od Bogusi i szarlotkę odkryłam na nowo.

O czym rozmawiają trzy niewiasty, które znają się od premiery Dirty Dancing? Chwalą się swoimi mężami, snują wakacyjne plany i zastanawiają się, co jutro na obiad. Podobno Robert jest mistrzem zapiekanych pomidorów, to ustaliłyśmy popijając kawę, ciekawe co powie na to?