Trudno byłoby przetrwać zimę bez Bożego Narodzenia, na szczęście cały grudzień to przygotowania do Gwiazdki. W kuchni trochę już dzieje się w wigilijnym kierunku i żeby ogrom prac nie przygniótł mnie zbyt mocno w okolicach 24 grudnia, już teraz robię to i owo. Właśnie zakisiłam barszcz.

Zmotywowana opowieściami znad różnych stołów, przystępuję do wigilijnych prób. Zaczynam na słodko. Ale nie jest to kutia, bestialsko zbojkotowana jednego roku przez gości. Kasza jęczmienna, ze śliwką, miodem i orzechami. Od razu zapachniało świętami.

Zamierzałam na chwilę zerwać z makaronem. Nastąpiło przesycenie i przejedzenie. Zapiekanki chwilowo przestały mnie kręcić. Planowałam upiec jakąś roladę, pieczeń, gęś... Plany planami, a pragmatyzm zwyciężył.

Gratulacje temu, kto wymyślił naleśniki. Ratują niejedną kolację, kiedy kulinarna pomysłowość zawodzi. Ale nawet największa kreatywność świata nie pomoże, kiedy w lodówce tylko światło i pomarszczona marchewka. A trzy pary wygłodniałych oczu patrzą...

W swym średnio długim życiu jadłam wiele wersji piszingera. Takie dość pospolite ciacho przełożone „byle czym”. Ale ten andrut to wersja exclusive. Bez kompleksów lansuje się na salonach, przynajmniej moim. Ma bogate wnętrze, wafel jeden.