Zima, jak na twardą babę przystało, nie rozpieszcza. Skąpi słońca, zmrożonym  śniegiem smaga twarz, no i jest w zmowie ze smogiem. Kto słucha Trójki, ten wie, że jesteśmy społeczeństwem wyziębionym.

Podobno, nie należy robić zakupów na głodnego. W moim przypadku jest to niemożliwe. Do sklepu wpadam, wracając z pracy, wtedy zawsze jestem głodna. Staram się jednak używać rozumu, a nie żołądka, w doborze produktów. Czasem wychodzi.

Moja, pierwotnie szorstka, przyjaźń z pierogami przerodziła się ostatnio w ciepłą i harmonijną relację kucharz i jego ulubiona potrawa. Zmarnowane kilogramy mąki i stek wyzwisk na przypadkowe przepisy, to już przeszłość.

Święta minęły, a ja nadrabiam zaległości blogowe. Brakło mi czasu, żeby opisać wszystko, co przygotowałam. Pewnie teraz nie skorzystacie z tego przepisu, ale za rok będzie jak znalazł. 

Wiem, że to czysty absurd, ale to właśnie dziś odpoczywam po...Świętach. Od wigilijnego tempa pracy dostałam zadyszki, a od świątecznego obżarstwa, zgagi. Ale tak już jest co roku. Na stół wjechało 12 dań, którymi jeszcze dziś zajadamy z ogromną przyjemnością.