Paluchy z ciasta francuskiego

A było tak...Kulinarnie rozzuchwalony syn, wtargnął do kuchni. Pod pachą ściskał Przepisy Mikołajka. Nie przyjmując odmowy, wymusił przygotowanie choć jednego dania. Bezsilna i zrezygnowana, zgodziłam się na paluchy. Kolejna wymówka byłaby już łamaniem praw dziecka, bo książkę kupilśmy w grudniu 2013! Wzięliśmy się do roboty, niepokorny syn i jego kolega, córka, i ja. Kuchnia wyglądała jak po Szarży lekkiej brygady. Pod butami skrzypiała mąka, serem zostało posypane wszystko tylko nie paluchy, a mnie skoczyło ciśnienie, kiedy trzy pary rąk i trzy gardła walczyły o prawo do smarowania ciasta. Przygotowanie pamiętam dość słabo, może z powodu właśnie tego ciśnienia. Widzę jednak, że mój krnąbrny syn, ma zapędy na kucharza, ledwie skubnął to, co przygotował. Ja natomiast, w ramach obniżenia ciśnienia, zastosowałam terapię: paluch do piwa. Zadziałało.