Grochówka wojskowa

Kiedy za oknem leniwie prószy śnieg, temperatura bezczelnie spada, a zapotrzebowanie na kalorie rośnie, gotuję grochówkę, rozgrzewa i zaspokaja wilcze apetyty. W mojej jadalni króluje, mimo swoich koszarowych korzeni. Groch, boczek, zioła, ta zupa ma kopyto.

Składniki:

paczka grochu tzw. połówek, ok 40 dag
mały seler
pół pora
5 ziemniaków
2 duże marchewki
2 cebule
20 dag boczku wędzonego
łyżka majeranku
szczypta tymianku
sól
pieprz
liść laurowy
ziele angielskie

Groch przebieram, pozbywam się kamyków oraz innych niepożądanych drobiazgów. Płuczę pod bieżącą wodą, wrzucam do garnka i zalewam 2 litrami wody. Zostawiam groch na noc lub na kilka godzin przed gotowaniem. Groch gotuję ok 45 minut z łyżeczką soli, selerem pokrojonym w kostkę i porem. Zbieram z wierzchu szumowinę (ulubione słowo Dawida). W tym czasie obieram marchewkę i ziemniaki. Startą na grubych oczkach marchew i pokrojone w kostkę ziemniaki wrzucam do osobnego rondla, zalewam wodą i gotuję do miękkości. W tym czasie topię boczek i smażę cebulę. Miękki groch miksuję lub przecieram przez durszlak. Jeśli zupa wydaje się zbyt gęsta, dolewam przegotowanej wody. Wrzucam boczek, cebulę, miękkie ziemniaki, marchew, łyżkę majeranku, szczyptę kminku i tymianku. Zagotowuję z liściem laurowym i zielem angielskim, kosztuję, solę do smaku, pieprzę dla pikanterii. Grochówka najlepiej smakuje ze świeżym, grubo pokrojonym chlebem, po żołniersku.